Argentinië & Uruguay: Mate, tango en veeeel pesos
Door: Bram
Blijf op de hoogte en volg Bram
31 Januari 2018 | Uruguay, Minas de Corrales
Ten eerste wil ik iedereen de tip meegeven om bij je volgende reis te beginnen in de dure landen en te eindigen in de goedkope. Echt doen. Veel leuker dan andersom. #bijnablut #geefpesos #crisis #encarnavalmoetnogkomen
Toen ik na mijn vlucht terug van Paaseiland voor de derde keer aankwam in Santiago (voelde al bijna als thuiskomen) wachtte Natasja me al op in het hostel en was het de volgende dag tijd om Chili te verlaten. Op naar Mendoza, de ‘wijnhoofdstad’ van Zuid-Amerika, in Argentinië. Na een nachtbus met een soepel verlopen grensovergang kwamen we hier vroeg in de ochtend aan. Ondanks het tijdstip (ongeveer 6 uur) was het al behoorlijk klef en warm en dat werd gedurende de dag vorderde alleen maar erger. Zeker hier in het binnenland, waar de lekkere briesjes van de kust ontbreken, loopt de gevoelstemperatuur zo hartje zomer al snel op tot boven de 30 graden en dat was dus lekker zweten.
Na de eerste dag de stad te hebben verkend gingen we de dag erna op weg naar Maipu, een voorstadje waar de meeste wijngaarden te vinden zijn.Het was wat gekloot met het vinden van de goede bus (blijft lastig zonder 9292…) maar uiteindelijk vonden we de fietsverhuur, waar we ook een kaart kregen met de mogelijke routes. Als echte Hollanders gingen we zo op weg naar de eerste stop: een proeverij van tapenades, olijfolies en likeurtjes. Erg lekker allemaal in tegenstelling tot de wijnen die we later die middag voorgeschoteld kregen en die wat ons betreft ook in een kartonnetje van de Aldi verkocht hadden kunnen worden.
Na nog een dag rondgewandeld te hebben bij een bergmeertje (waar verder vrij weinig te doen was) namen we de nachtbus naar La Rioja, meer richting het noorden van het land. Hier kwamen we terecht in een vreemd rommelig hostel vol rare oude mannetjes, maar dit was ongeveer het enige hostel in de stad dus veel andere keuzes hadden we niet.
Hier in de buurt lag Talampaya, één van de mooiste National Parken van Argentinië. Met een dagtour werden we rondgereden door een prachtige canyon van tientallen meters hoog. Het was flink aan de prijs, maar door de prachtige uitzichten ook zeker de moeite waard.
Saillant detail #1: Halverwege de tour begon uit het niets een man achter ons wild te poepen. (!?!?) Niet in een bosje of enigszins beschut maar mídden op het wandelpad..!? Dit is denk ik de raarste gebeurtenis op onze reis tot nu toe..
Córdoba was onze volgende stop, de tweede stad van het land en met drie universiteiten een echte studentenstad. Verder ligt het middenin de ‘sierra’s’, een lieflijk heuvelachtig landschap, wat wij graag wilden verkennen en we hebben dan ook de bus gepakt naar La Cumbrecita, een schattig, maar erg toeristisch bergdorpje bestaande uit Alpenachtige chaletten. Vanaf hier hebben we zo'n 12 kilometer over de heuvels gewandeld naar een nabijgelegen dorpje.
Saillant detail #2: Halverwege dachten we af te kunnen snijden maar kwamen we middenin onbegaanbare kliffen vol bramenstruiken terecht.
Vele schrammen en extra kilometers later bereikten we ons simpele hostel aan de bosrand. De volgende dag hadden we samen met een Franse man een taxi geregeld naar Villa General Belgrano, een dorp dat geheel in Duitse stijl is gebouwd. Er wordt zelfs jaarlijks een groot Oktoberfest georganiseerd! ‘s Middags gingen we door naar Alta Gracia, waar we een mooi jezuïetenklooster en het huis van Che Guevara bezochten.
Op 20 januari zou de Dakar-rally eindigen in Córdoba. Een grote happening, dachten wij, en omdat we er toch waren leek het ons leuk om de finish te zien. Dit bleek echter niet zo makkelijk als gedacht.. In het hostel wist niemand waar we het over hadden (“Da car? We don’t have a car”), op straat werd er nergens geadverteerd of geïnformeerd en ook op internet was het moeilijk om meer informatie te vinden. Uiteindelijk zijn wij met de bus naar het dorpje Villa Carlos Paz gegaan en hebben we onderweg wel wat quads, motoren en vrachtwagens zien rijden (tussen het overige verkeer..!?), maar meer hebben we er uiteindelijk niet van meegekregen. Onverrichter zake zijn we maar in de nachtbus naar Buenos Aires gestapt.
Saillant detail #3: Meerdere Nederlanders bleken hetzelfde plan te hebben en zij werden zelfs door de Tourist office naar een totaal verkeerde plek gestuurd en hebben de finishlijn dus ook niet kunnen vinden. Je zou toch zeggen dat de informatievoorziening van zo'n groot sportevenement wel wat beter zou zijn..
De hoofdstad van Argentinië is er niet zo maar eentje, vele reizigers vinden Buenos Aires de mooiste stad van Zuid-Amerika en ook bij mij staat het zeker in de top 5. Het “Parijs van het Zuiden” is gebouwd met verschillende Europese invloeden. Omdat we er helaas niet heel veel tijd hadden (we moesten twee dagen later de boot naar Uruguay hebben want dan was ie het goedkoopst #budgettraveller) hebben we een free walking tour gedaan, de wijk La Boca (met het beroemde Boca Juniors stadion La Bombonera) en de La Recoleta begraafplaats (waar onder andere Evita Peron begraven ligt) bezocht, verschillende spontane tangoshows op straat aanschouwd en gevaren door de nabijgelegen Tigre-delta.
Leuk feitje #1: Buenos Aires betekent niet “mooie luchten” of iets dergelijks maar “gunstige winden”, vanwege de vele wereldreizigers die met hun zeilschepen deze belangrijke havenstad wisten te vinden.
Leuk feitje #2: In Buenos Aires bevindt zich de breedste straat ter wereld: 109 meter van stoep naar stoep.
Leuk feitje #3: Zowel in Argentinië als Uruguay claimt men de uitvinder te zijn van mate, het nationale drankje van beide landen. Het smaakt als groene thee en wordt gedronken met een metalen rietje uit een houten kop. Velen gaan hiermee ook over straat met onder hun arm een thermoskan met heet water om het bij te vullen. Ook claimen beide landen de tango te hebben bedacht. Daarnaast lijkt het alsof beide landen vechten om de hoogste prijzen (€50 voor een bus?!?!) maar ik had al geklaagd over hoe duur alles is dus ik zal daar verder over ophouden.
Op naar Uruguay! Een uurtje varen met de pont over de Rio de la Plata en we kwamen aan in Colonia del Sacramento, gelijk de oudste plaats van het land. Een erg schattig dorpje met kasseien straten, oude huisjes en een vuurtoren. Vanaf hier gingen we door naar een estancia, een soort paardenboerderij op het platteland. Geen auto's, geen internet en zelfs geen andere gasten hier dus konden we helemaal tot rust komen en lekker een boekje lezen tussen de uitgestrekte heuvelachtige weilanden.
De zeer gastvrije eigenaar bood ons een gratis paardrijles aan als we voor hem zouden werken op de boerderij. En zo stonden boer Bram en boerin Natasja een dag later met een machete en een spuitfles herbicide in het weiland op zoek naar schadelijke planten.
Leuk feitje #4: Uruguay is een bijzonder liberaal land. Als een van de weinige Latijns-Amerikaanse landen zijn abortus en het homohuwelijk hier legaal en marihuana is zelfs gewoon verkrijgbaar in de apotheek.
Leuk feitje #5: Uruguay betekent letterlijk vertaald vanuit het Guarani “oost rivier” en heet zo omdat het direct ten oosten van de Rio Uruguay ligt.
PRIJSVRAAG: Wat zou Paraguay dan betekenen? Drop het in de comments, volgende blog volgt het antwoord!
Na het harde werken en de paardrijlessen vervolgden we onze reis naar Montevideo, de hoofdstad van het land die wel bekend staat als het kleine zusje van Buenos Aires. Hoewel, “klein” is het ook weer niet echt want met 1,3 miljoen inwoners woont hier bijna de helft van alle Uruguayanen. Het bestaat uit een knus oud stadscentrum, met interessante architectuur en aan alle kanten omringd door water en stranden.
Leuk feitje #6: Over de herkomst van de stadsnaam doen verschillende verhalen de rondte, maar de meest geaccepteerde (naar mijn mening nog steeds erg vergezochte) theorie luidt dat een Braziliaan de stad zag liggen op de zesde heuvel die hij tegenkwam:
Monte (heuvel)
VI (6 in het Romeins)
D.E.O. = De Este a Oeste (Van Oost naar West)
..de gemiddelde Wie is de Mol hint is nog minder vaag..
Op aanraden van de eigenaar van de paardenboerderij gingen we vervolgens naar La Pedrera, een klein plaatsje aan de oostkust en volgens hem de mooiste plek van heel het land met heerlijk rustige stranden en natuur. Echter, toen we aankwamen troffen we alles aan behalve dit en stond de hele straat én het strand vol met toeristen en kraampjes. Het leek wel alsof we weer even op examenreis waren. Misschien was de mening van de paardenmeneer gevormd buiten het hoogseizoen..
Cabo Polonio was onze volgende bestemming en dit hippiedorpje is niet bereikbaar met de gewone bus. Er zijn namelijk geen straten. Het bestaat uit een stuk of honderd losstaande hutjes (vooral restaurants en hostels met wietplantjes in de vensterbank) die her en der verspreid liggen over de duinen. We konden er dan ook alleen komen met een soort grote duinbuggy, bepakt en bezakt met zoveel mogelijk mensen en bagage en lekker hobbelend over ruige bospaden en stranden. Vroeger was er in dit dorpje alleen elektriciteit voor de vuurtoren, tegenwoordig zijn er wat zonnepanelen en aggregaten maar het voelde er alsnog heerlijk afgezonderd. Ook is hier de grootste zeeleuwenkolonie van Zuid-Amerika te vinden. Vanaf bovenop de vuurtoren zagen we de vele beesten chillen op de klippen bij de oceaan.
Kortom, om een beeld te schetsen van de situatie hier: combineer het straatbeeld van een huisjespark op Vlieland, de sfeer van een zonnige dag in het Noorderplantsoen en de geur van bepaalde staten in Amsterdam en dan kom je aardig in de buurt.
De volgende dag werd ik helaas ziekzwakmisselijk wakker maar omdat we niet genoeg contant geld hadden om nog een dag te blijven móest ik wel op de hobbelwagen terug naar de bewoonde wereld en, je raadt het al, dat was geen pretje. Na een korte nachtstop in Montevideo gingen we vroeg door richting het stadje Tacuarembo in het dunbevolkte Noorden van Uruguay. Dunbevolkt qua mensen dan, wel erg dichtbevolkt qua koeien.
Leuk feitje #7: In Uruguay wonen slechts 3 miljoen mensen, maar wel 10 miljoen koeien.
Hoewel we eigenlijk naar een echte guacho ranch wilden gaan (we konden nu immers een beetje paardrijden), bleek dit verblijf $130 te kosten voor slechts anderhalve dag en dat was ons toch iets te veel van het goede dus eindigden we in een vrij luxe hotel in de middle of nowhere met privékamer, zeepjes en zwembad, voor minder dan de helft van de prijs. En daar doen we vandaag een dagje lekker niks anders dan zwemmen, lezen en al onze kleren laten wassen omdat het hier niet per kilo gaat maar per keer. Nu al zin in de frisse geurtjes (daar kan je echt naar uitkijken als je de meeste shirts en onderbroeken noodgedwongen minimaal drie dagen aan moet)
Morgen pakken we de nachtbus naar Porto Alegre in Brazilië (HELP DAAR SPREKEN ZE PORTUGEES #sos) en daarna gaan we gauw door naar de Iguazu watervallen, één van de laatste hoogtepuntjes van Zuid-Amerika die we nog willen meepakken, gevolgd door een kort bezoekje aan Paraguay, omdat het kan, omdat het volgens Julie mega leuk is daar en omdat het daar eindelijk weer een beetje goedkoop is!!!
Ciao!
(Dat zeggen ze hier en niemand zegt ooit adios)
Toen ik na mijn vlucht terug van Paaseiland voor de derde keer aankwam in Santiago (voelde al bijna als thuiskomen) wachtte Natasja me al op in het hostel en was het de volgende dag tijd om Chili te verlaten. Op naar Mendoza, de ‘wijnhoofdstad’ van Zuid-Amerika, in Argentinië. Na een nachtbus met een soepel verlopen grensovergang kwamen we hier vroeg in de ochtend aan. Ondanks het tijdstip (ongeveer 6 uur) was het al behoorlijk klef en warm en dat werd gedurende de dag vorderde alleen maar erger. Zeker hier in het binnenland, waar de lekkere briesjes van de kust ontbreken, loopt de gevoelstemperatuur zo hartje zomer al snel op tot boven de 30 graden en dat was dus lekker zweten.
Na de eerste dag de stad te hebben verkend gingen we de dag erna op weg naar Maipu, een voorstadje waar de meeste wijngaarden te vinden zijn.Het was wat gekloot met het vinden van de goede bus (blijft lastig zonder 9292…) maar uiteindelijk vonden we de fietsverhuur, waar we ook een kaart kregen met de mogelijke routes. Als echte Hollanders gingen we zo op weg naar de eerste stop: een proeverij van tapenades, olijfolies en likeurtjes. Erg lekker allemaal in tegenstelling tot de wijnen die we later die middag voorgeschoteld kregen en die wat ons betreft ook in een kartonnetje van de Aldi verkocht hadden kunnen worden.
Na nog een dag rondgewandeld te hebben bij een bergmeertje (waar verder vrij weinig te doen was) namen we de nachtbus naar La Rioja, meer richting het noorden van het land. Hier kwamen we terecht in een vreemd rommelig hostel vol rare oude mannetjes, maar dit was ongeveer het enige hostel in de stad dus veel andere keuzes hadden we niet.
Hier in de buurt lag Talampaya, één van de mooiste National Parken van Argentinië. Met een dagtour werden we rondgereden door een prachtige canyon van tientallen meters hoog. Het was flink aan de prijs, maar door de prachtige uitzichten ook zeker de moeite waard.
Saillant detail #1: Halverwege de tour begon uit het niets een man achter ons wild te poepen. (!?!?) Niet in een bosje of enigszins beschut maar mídden op het wandelpad..!? Dit is denk ik de raarste gebeurtenis op onze reis tot nu toe..
Córdoba was onze volgende stop, de tweede stad van het land en met drie universiteiten een echte studentenstad. Verder ligt het middenin de ‘sierra’s’, een lieflijk heuvelachtig landschap, wat wij graag wilden verkennen en we hebben dan ook de bus gepakt naar La Cumbrecita, een schattig, maar erg toeristisch bergdorpje bestaande uit Alpenachtige chaletten. Vanaf hier hebben we zo'n 12 kilometer over de heuvels gewandeld naar een nabijgelegen dorpje.
Saillant detail #2: Halverwege dachten we af te kunnen snijden maar kwamen we middenin onbegaanbare kliffen vol bramenstruiken terecht.
Vele schrammen en extra kilometers later bereikten we ons simpele hostel aan de bosrand. De volgende dag hadden we samen met een Franse man een taxi geregeld naar Villa General Belgrano, een dorp dat geheel in Duitse stijl is gebouwd. Er wordt zelfs jaarlijks een groot Oktoberfest georganiseerd! ‘s Middags gingen we door naar Alta Gracia, waar we een mooi jezuïetenklooster en het huis van Che Guevara bezochten.
Op 20 januari zou de Dakar-rally eindigen in Córdoba. Een grote happening, dachten wij, en omdat we er toch waren leek het ons leuk om de finish te zien. Dit bleek echter niet zo makkelijk als gedacht.. In het hostel wist niemand waar we het over hadden (“Da car? We don’t have a car”), op straat werd er nergens geadverteerd of geïnformeerd en ook op internet was het moeilijk om meer informatie te vinden. Uiteindelijk zijn wij met de bus naar het dorpje Villa Carlos Paz gegaan en hebben we onderweg wel wat quads, motoren en vrachtwagens zien rijden (tussen het overige verkeer..!?), maar meer hebben we er uiteindelijk niet van meegekregen. Onverrichter zake zijn we maar in de nachtbus naar Buenos Aires gestapt.
Saillant detail #3: Meerdere Nederlanders bleken hetzelfde plan te hebben en zij werden zelfs door de Tourist office naar een totaal verkeerde plek gestuurd en hebben de finishlijn dus ook niet kunnen vinden. Je zou toch zeggen dat de informatievoorziening van zo'n groot sportevenement wel wat beter zou zijn..
De hoofdstad van Argentinië is er niet zo maar eentje, vele reizigers vinden Buenos Aires de mooiste stad van Zuid-Amerika en ook bij mij staat het zeker in de top 5. Het “Parijs van het Zuiden” is gebouwd met verschillende Europese invloeden. Omdat we er helaas niet heel veel tijd hadden (we moesten twee dagen later de boot naar Uruguay hebben want dan was ie het goedkoopst #budgettraveller) hebben we een free walking tour gedaan, de wijk La Boca (met het beroemde Boca Juniors stadion La Bombonera) en de La Recoleta begraafplaats (waar onder andere Evita Peron begraven ligt) bezocht, verschillende spontane tangoshows op straat aanschouwd en gevaren door de nabijgelegen Tigre-delta.
Leuk feitje #1: Buenos Aires betekent niet “mooie luchten” of iets dergelijks maar “gunstige winden”, vanwege de vele wereldreizigers die met hun zeilschepen deze belangrijke havenstad wisten te vinden.
Leuk feitje #2: In Buenos Aires bevindt zich de breedste straat ter wereld: 109 meter van stoep naar stoep.
Leuk feitje #3: Zowel in Argentinië als Uruguay claimt men de uitvinder te zijn van mate, het nationale drankje van beide landen. Het smaakt als groene thee en wordt gedronken met een metalen rietje uit een houten kop. Velen gaan hiermee ook over straat met onder hun arm een thermoskan met heet water om het bij te vullen. Ook claimen beide landen de tango te hebben bedacht. Daarnaast lijkt het alsof beide landen vechten om de hoogste prijzen (€50 voor een bus?!?!) maar ik had al geklaagd over hoe duur alles is dus ik zal daar verder over ophouden.
Op naar Uruguay! Een uurtje varen met de pont over de Rio de la Plata en we kwamen aan in Colonia del Sacramento, gelijk de oudste plaats van het land. Een erg schattig dorpje met kasseien straten, oude huisjes en een vuurtoren. Vanaf hier gingen we door naar een estancia, een soort paardenboerderij op het platteland. Geen auto's, geen internet en zelfs geen andere gasten hier dus konden we helemaal tot rust komen en lekker een boekje lezen tussen de uitgestrekte heuvelachtige weilanden.
De zeer gastvrije eigenaar bood ons een gratis paardrijles aan als we voor hem zouden werken op de boerderij. En zo stonden boer Bram en boerin Natasja een dag later met een machete en een spuitfles herbicide in het weiland op zoek naar schadelijke planten.
Leuk feitje #4: Uruguay is een bijzonder liberaal land. Als een van de weinige Latijns-Amerikaanse landen zijn abortus en het homohuwelijk hier legaal en marihuana is zelfs gewoon verkrijgbaar in de apotheek.
Leuk feitje #5: Uruguay betekent letterlijk vertaald vanuit het Guarani “oost rivier” en heet zo omdat het direct ten oosten van de Rio Uruguay ligt.
PRIJSVRAAG: Wat zou Paraguay dan betekenen? Drop het in de comments, volgende blog volgt het antwoord!
Na het harde werken en de paardrijlessen vervolgden we onze reis naar Montevideo, de hoofdstad van het land die wel bekend staat als het kleine zusje van Buenos Aires. Hoewel, “klein” is het ook weer niet echt want met 1,3 miljoen inwoners woont hier bijna de helft van alle Uruguayanen. Het bestaat uit een knus oud stadscentrum, met interessante architectuur en aan alle kanten omringd door water en stranden.
Leuk feitje #6: Over de herkomst van de stadsnaam doen verschillende verhalen de rondte, maar de meest geaccepteerde (naar mijn mening nog steeds erg vergezochte) theorie luidt dat een Braziliaan de stad zag liggen op de zesde heuvel die hij tegenkwam:
Monte (heuvel)
VI (6 in het Romeins)
D.E.O. = De Este a Oeste (Van Oost naar West)
..de gemiddelde Wie is de Mol hint is nog minder vaag..
Op aanraden van de eigenaar van de paardenboerderij gingen we vervolgens naar La Pedrera, een klein plaatsje aan de oostkust en volgens hem de mooiste plek van heel het land met heerlijk rustige stranden en natuur. Echter, toen we aankwamen troffen we alles aan behalve dit en stond de hele straat én het strand vol met toeristen en kraampjes. Het leek wel alsof we weer even op examenreis waren. Misschien was de mening van de paardenmeneer gevormd buiten het hoogseizoen..
Cabo Polonio was onze volgende bestemming en dit hippiedorpje is niet bereikbaar met de gewone bus. Er zijn namelijk geen straten. Het bestaat uit een stuk of honderd losstaande hutjes (vooral restaurants en hostels met wietplantjes in de vensterbank) die her en der verspreid liggen over de duinen. We konden er dan ook alleen komen met een soort grote duinbuggy, bepakt en bezakt met zoveel mogelijk mensen en bagage en lekker hobbelend over ruige bospaden en stranden. Vroeger was er in dit dorpje alleen elektriciteit voor de vuurtoren, tegenwoordig zijn er wat zonnepanelen en aggregaten maar het voelde er alsnog heerlijk afgezonderd. Ook is hier de grootste zeeleuwenkolonie van Zuid-Amerika te vinden. Vanaf bovenop de vuurtoren zagen we de vele beesten chillen op de klippen bij de oceaan.
Kortom, om een beeld te schetsen van de situatie hier: combineer het straatbeeld van een huisjespark op Vlieland, de sfeer van een zonnige dag in het Noorderplantsoen en de geur van bepaalde staten in Amsterdam en dan kom je aardig in de buurt.
De volgende dag werd ik helaas ziekzwakmisselijk wakker maar omdat we niet genoeg contant geld hadden om nog een dag te blijven móest ik wel op de hobbelwagen terug naar de bewoonde wereld en, je raadt het al, dat was geen pretje. Na een korte nachtstop in Montevideo gingen we vroeg door richting het stadje Tacuarembo in het dunbevolkte Noorden van Uruguay. Dunbevolkt qua mensen dan, wel erg dichtbevolkt qua koeien.
Leuk feitje #7: In Uruguay wonen slechts 3 miljoen mensen, maar wel 10 miljoen koeien.
Hoewel we eigenlijk naar een echte guacho ranch wilden gaan (we konden nu immers een beetje paardrijden), bleek dit verblijf $130 te kosten voor slechts anderhalve dag en dat was ons toch iets te veel van het goede dus eindigden we in een vrij luxe hotel in de middle of nowhere met privékamer, zeepjes en zwembad, voor minder dan de helft van de prijs. En daar doen we vandaag een dagje lekker niks anders dan zwemmen, lezen en al onze kleren laten wassen omdat het hier niet per kilo gaat maar per keer. Nu al zin in de frisse geurtjes (daar kan je echt naar uitkijken als je de meeste shirts en onderbroeken noodgedwongen minimaal drie dagen aan moet)
Morgen pakken we de nachtbus naar Porto Alegre in Brazilië (HELP DAAR SPREKEN ZE PORTUGEES #sos) en daarna gaan we gauw door naar de Iguazu watervallen, één van de laatste hoogtepuntjes van Zuid-Amerika die we nog willen meepakken, gevolgd door een kort bezoekje aan Paraguay, omdat het kan, omdat het volgens Julie mega leuk is daar en omdat het daar eindelijk weer een beetje goedkoop is!!!
Ciao!
(Dat zeggen ze hier en niemand zegt ooit adios)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
